بازی کارکرده 2 Watch Dogs برای پلی استیشن 4

شخصیت اصلی این نسخه مارکس هالُوی (Marcus Holloway) نام دارد، جوانی سیه چرده که عضو گروهی از هکرها به نام ددسِک (DedSec) است. او و دوستان‌اش با نفوذ به سیستم ctOS کم کم از رازهای پشت پرده این سیستم و نیات شوم افراد پشت آن باخبر می‌شوند و کم کم رقابت با این سیستم برای از بین بردن آن آغاز می‌شود. البته به مانند نسخه نخست، مارکس هالوی هم دلایلی شخصی برای تنفر از ctOS و سازندگان آن دارد. او حداقل تا قبل از آغاز ماجراهای Watch Dogs 2 (یعنی تا قبل از آن که کنترل‌اش به دستان شما سپرده شود) از لحاظ قانونی مرتکب جرم خاصی نشده است. البته، گاهی اوقات انسان‌های بی‌گناه هم به اشتباه مظنون پنداشته می‌شوند و این اتفاق برای مارکس هم افتاده است. او در سیستم ctOS به اشتباه فردی مجرم نام گرفته و در لیست افراد تحت تعقیب قرار می‌گیرد. این دلیل اصلی تنفر مارکس از این سیستم است. همین مسئله هم باعث می‌شود تا او سعی داشته باشد به کمک دوستان‌اش در گروه ددسِک در این سیستم فوق امنیتی رخنه کند و نوعی بازی را با سازندگان ctOS به راه بیندازد. اگر بخواهیم شخصیت مارکس را بررسی کنیم، در ابتدا باید بگوییم او شخصیتی شوخ طبع و جالب دارد. او به وقتش با دیگران شوخی می‌کند، به وقتش هم جدی و مصمم می‌شود و برای دستیابی به هدفش از هیچ چیز فرو نمی‌گذارد. تقریباً می‌توان شخصیت او را در رده شخصیت‌هایی چون دلسین رو (Delsin Rowe) در بازی inFamous Second Son قرار داد هرچند که در حد دلسین هم کاریزماتیک نیست. او به ظاهر شخصیتی عدالت طلب دارد، ولی این خصلت او چندان در اعمالی که انجام می‌دهد نمود ندارد. در حقیقت کارهایی که مارکس در طول بازی انجام می‌دهد گاهاً با یکدیگر تناقض دارند و همین مسئله باعث می‌شود تا از ارزش شخصیت پردازی او کاسته شود. به طور کلی می‌توان گفت شخصیت مارکس اندکی از ایدن بهتر جلوه می‌کند ولی هنوز هم با شخصیتی چون اتزیو آدیتوره (Ezio Auditore) که به عنوان یکی از سمبل‌های یوبی سافت شناخته می‌شود فاصله دارد. شخصیت‌های جانبی بازی هم به مانند نسخه اول تقریباً مناسب هستند و شخصیت‌ پردازی قابل قبولی دارند. بازی در هر زمان سعی دارد شما را بخنداند، به همین جهت حتی در جدی‌ترین لحظات هم می‌توان منتظر شوخ طبعی شخصیت‌ها یا رخ دادن اتفاقات بامزه بود. این شوخی‌ها گاهاً جالب هستند و گاهاً هم بی‌مزه. به هر حال، این مورد کاملاً سلیقه‌ای است و به خلق و خوی هر شخص برمی‌گردد، شاید کسانی که به دنبال بازی‌های جدی هستند اصلاً نتوانند با Watch Dogs 2 کنار بیایند و بالعکس، عاشقان بگو و بخند کردن‌های دائمی کاملاً از آن رضایت پیدا کنند. به طور کلی می‌توان گفت که بازی از لحاظ داستان و شخصیت پردازی در سطح مناسبی قرار دارد و از برخی جهات نسبت به نسخه نخست نیز بهتر عمل می‌کند، ولی هنوز هم از این لحاظ بی‌نقص نیست و جای پیشرفت بیشتری دارد. شاید اگر سری Watch Dogs ادامه پیدا کند، در نسخه بعدی آن شاهد داستان سرایی و شخصیت پردازی به نسبت بهتری باشیم.